Bloğuma uzun zamandır yazmadığımı farkettim. Bu süre
içerisinde ilk kez anne olan biri olarak, tabii ki annelik serüvenimde bir sürü
şey yaşadım. Çalışmaya başlamadan önce daha fazla vakit ayırabiliyordum her
şeye ama yine de vakit yetmiyor diyordum. Fakat artık kurumsal hayatta
çalışıyorum ama vakit yine yetmiyorJ
Ada’yı işe gitmeden okula bırak, işe git, çalış, dön eve yemeğini takip et,
aman yüzme dersi var yarın eşyalarını çantasına koymayı unutmayım, hangi
arkadaşının doğum günüydü bu haftasonu vs derken, bir bakıyorum iş
kıyafetlerimi değiştiremeden evin içinde koşturuyorum. İşte böyle zamanlarda
“Bakıcı var ya, biraz onla iş bölümü yap” diyen arkadaşlarımı duyar gibi oluyorum.
Ama 1,5 senedir bizimle olan ve Ada’nın çok sevdiği bakıcımız gittikten sonra
1,5 ay, yardımcıların biri geldi, biri gitti. Ve bu süreçte işten eve gelip,
yemek yaptığım, Ada’yı yıkadığım bile oldu.
Tabii ki böyle zamanlarda, aile büyüklerinin yardımı inanın
ilaç gibi oluyor ama yine de çocuğunuzdan “Annem yıkasın”, “Annem giydirsin”
laflarını da duyabiliyorsunuz. Çok yorucu ve her bakıcı görüşmesinden kafanız
karışık olarak eve dönüyorsunuz. Zaman zaman gözyaşlarınız Japon çizgi filmlerinde
ki gibi fışkıracak gibi olsa da, yine de metanetli oluyorsunuz, annelik zaten
bunun üzerine kurulu değil mi? Zor bir süreç bunu kimse inkar edemez.
Sonunda birine karar veriyorsunuz, eve girmeden o kişinin
performansının anlaşılmadığını da eve girince öğreniyorsunuz. Bu arada bizim
kızımız, giden bakıcının arkasından bir de depresyona girdi. Geceleri ağlayarak
uyanmaya, özledim ablamı demeye, neden geri gelmeyecek demeye başladı. İşte
orada sevgili pedagogumuzdan telefonla destek aldık. Ama bu arada içimize sinen
bir bakıcıyla da yollarımızı kesiştirdik.
Ama biliyorum çalışan anne için bir kabus bakıcının gitmesi.
İşte o dönemde aile büyüklerinden destek almak şart. Aynı zamanda, gidenin
ardından yeni bakıcı görüşmelerine hemen başlayarak, içinize sinen biriyle siz
evdeyken başlamanızı tavsiye ediyorum. Görüşmelerde kriterleriniz net olsun,
asla olmazsa olmazlarınızdan taviz vermeyin, maaş konusunu net konuşun ve
içinize sinmiyorsa sakın 1 gün bile olsa denemeyin çünkü bu sefer eve girince
çocukların da kafası karışıyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder