2,5 Yaş En Tatlı Zamanmış...

Ada doğduğundan beri her anına, her ayına, her yaşına “En güzel zamanı” diyip duruyoruz. Doğumu zaten hayatımızdaki en güzel zaman, en güzel an, en güzel anı… Doğduktan sonra ise bizi tanımaya ve bize gülmeye başlamasıyla bu cümleyi söylemeye başladık. Sonra “Agular, gugular”, ayak yemeler, kahkaha atmalar başladı, ardından emekleme zamanında her yeri karıştırmaya çalışma komikliklerinde, ilk adımlarını atmaya çalıştığı o anlarında, Bize “Anne, Baba” diye seslenmeye başladığında, en sonunda da bizimle sohbet edecek kadar konuşmaya başladığında hep aynı şeyi söyledik; “ En güzel zamanları”… 

Biliyorum çoğunuz da bizim gibi bunu kendi bebeğinize söylüyorsunuzdur. Çocuğu 3 yaşından büyük aileler beni anlayacaktır veya “ Daha 4-5-7 yaşı var onlar da şöyle güzel” diyeceklerdir.  Daha küçük bebeği olanlar ise çok zaman daha böyle diyeceklerini öğreneceklerdir. Gerçek şu; 2,5 yaşından sonra en tatlı zaman başlıyor sanırım. Okula gitmesiyle de bazı şeyleri öğrenmeye başlıyor ve onları size evde anlatması bile komik geliyor insana. Konuşması daha çok oturmuş oluyor, daha evin bireyi gibi kendini anlatabiliyor. 2 yaş sendromunu biraz daha atlatmış veya siz o ilk şoku atlatmış, daha alışmış oluyorsunuz. Sizin dediğinizi anlıyor, algılıyor ve tepkileri çocukça olduğu için her an sizi kahkahaya boğabiliyor. 

Evet, bebeklerimizin her ayının, her yaşının ayrı bir güzelliği oluyor. Hayatımızda onlar olduğu için kalbimizi hep renkle dolduruyorlar. Her anımıza kahkaha, sevgi, gururlanma katıyorlar. Kaç yaşında olurlarsa olsunlar “En güzel zamanları” diyip tebessüm edeceğiz ama 2-3 yaş dönemi gerçekten en tatlı zamanıymış:) Ta ki bir sonraki zamanına kadar, şu an hissettiğim bu…