Biz büyürken şunu öğrendik; yardım
edilir ve ettiğin yardımlar kimseye söylenmez. Ama ben bugün blogum
aracılığıyla söylemeye karar verdim çünkü benim gibi bir sürü annenin de belki
ellerinin yetebileceğini düşünüyorum. Üniversite’deki çok sevgili hocam Ebru
Nurluoğlu’nun, yardım elini daha uzağa uzatmak için büyük hayallerle kurduğu
Acil İhtiyaç Vakfı (AİP), 1995 yılından beri ihtiyacı olan ailelere destek
oluyor. Yardım bekleyen aileleri belirlerken o ailelerle görüşüyor, araştırıyor
ve habersiz evlerine ziyaretler yaparak söylediklerinin gerçekliğini
gözlemliyor. Dolayısıyla doğru kişilere yardım eli uzatabiliyorlar. Ben ve
etrafımdaki tanıdıklarım da her ay bir çocuk okutmak için açılan havuz hesabına
kredi kartlarımızdan çektirerek para gönderiyoruz. 11 yıldır bu böyle sürüyor.
Onlar da her karne döneminde okuttuğumuz çocuğun karnesini ve bize özel yazdığı
mektubu gönderiyorlar. Her seferinde o okuma isteğiyle çalışan çocuklarla
gururlanıyor ve ağlıyorum.
Ben AİP’e 11 yıldır gönüllü olarak elimden
geldiğince destek olmaya çalışıyorum. Her ay çocuk okutmak için olan havuza
para göndermekle birlikte kendimin, eşimin ve şimdi de kızımın küçülmüş
kıyafetlerini gönderiyorum. Yerleri Aksaray’da kendiniz de gidip hem onlarla
tanışıp hem de kolinizi bırakabilirsiniz. Kargo firmalarıyla gönderdiğinizde de
inanın çok fazla tutmuyor. Siz anne olarak bir annenin çocuğu konusunda zorda
kalmasını, bir babanın bebeğine mama alamadığı için kahrolmasını
anlayabilirsiniz. Maddi destek veremiyorsanız bile en azından çocuklarınızın ve
kendinizin giymediğiniz kıyafetlerinizi, çocuğunuzun kullanmadığı oyuncaklarını
gönderebilirsiniz. Bizim çocuklarımız gibi imkanları olmayabilir ama onlara biz
de bir anne olarak destek verebilir, yüzlerini gönderdiklerimizle
güldürebiliriz…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder